"ژاکت آبی" زندگینامه خود نوشت زنی آمریکایی است که جایگاه شغلی قابل اعتنای خود در بانک «چیس منهتن» را رها کرده و به آفریقا مهاجرت می‌کند؛ مهاجرتی امیدوارانه برای اجرای پروژه‌های فقرزدایی خلاقانه و دارای آثار پایدار، در این قاره. خانم «ژاکلین نوگراتز» که از طرف نشریه فارین پالیسی در لیست صد متفکر برتر جهان قرار گرفته، در ۲۵ سال سکونت خود در کشورهای آفریقایی مختلف، تجربیات پروژه‌های فقرزدایی با ۴ رویکرد مختلف را به دقت رصد کرده است: سازمان‌های مردم نهاد و خیریه‌ها، شرکت‌های دارای مسئولیت پذیری اجتماعی، کارآفرینان اجتماعی و نیز کسب و کارهای قعر هرم (POB).
او صندوق «آکیومن» را تأسیس می‌کند؛ صندوقی که با ترکیب ۴ رویکرد مذکور، می‌کوشد تا نسخه ای نوآورانه برای آشتی دادن «فقرزدایی پایدار» با «کسب‌وکار سودآور» ارائه دهد. کاهش پایدار فقر، در طول قرن‌های متمادی، جزو دغدغه‌های مهم بسیاری از نظریه پردازان بوده است. در آغاز قرن ۲۱، با اندکی ساده سازی، کلیه رویکردهای موجود در حوزه فقرزدایی را می‌توان در ۶ گروه طبقه بندی کرد که ۲ گروه ذیل سیاست‌های دولتی قرار گرفته و ۴ گروه ذیل سیاست‌های غیردولتی طبقه بندی می‌شوند
موضوع اصلی کتاب حاضر بررسی رویکردهای فقر زدایی و پیوند آن با کسب و کار سودآور است که مشتمل بر یک مقدمه و شانزده بخش به شرح زیر است:
مقدمه
بخش اول: معصومی در سفر
بخش دوم: ببری در پوست بره
بخش سوم: پس زمینه اهمیت دارد
بخش چهارم: اقتصادهای سبدی و واقعیات سیاسی
بخش پنجم: شیرینی پزی آبی
بخش ششم: رقص در تاریکی
بخش هفتم: بی نقشه سفر کردن
بخش هشتم: یک منحنی یادگیری تازه
بخش نهم: رنگ آبی روی خیابان
بخش دهم: کیفر و رستاخیز
بخش یازدهم: هزینه سکوت
بخش دوازدهم: اهمیت مؤسسه‌ها
بخش سیزدهم: آموزش دادن یک سرمایه دار صبور
بخش چهاردهم: آجر به آجر ساختن
بخش پانزدهم: افزایش مقیاس
بخش شانزدهم: جهانی که رؤیایش را داریم، آینده ای که با هم می‌سازیم
ارجاع: نواگراتس، جکلین (1399) ژاکت آبی: پل زدن بر شکاف بین فقیر و غنی در جهان درهم‌‌تنیده، ترجمه: جواد تمنانلو، ناشر: میراث اهل قلم.
