با پیچیده‌تر شدن مدیریت سازمانی، رهبری مشترک به یک رویه امیدوارکننده برای امکان بخشیدن به سازگاری بیشتر، توسعه رهبری و مشارکت ذی‌نفعان تبدیل می‌شود. این دیدگاه نوظهور درباره رهبری با به رسمیت شناختن اعمال نفوذ متقابل اعضای گروه در جهت دستیابی به اهداف گروهی و سازمانی، نقطه مقابل مدل‌های "قهرمانانه" سنتی رهبری است.

 این مقاله به دنبال تصریح برخی از ابهامات تعریف شده است و خلاصه‌ای کوتاه از یافته‌های ادبیات تحقیق تجربی در مورد سوابق، فرایندهای واسطه‌ای و عوامل احتمالی را ارائه می‌دهد. برای یکپارچه‌سازی تحقیق و عملی‌تر کردن آن، تعدادی از شرایط کلیدی توانمندسازی برای رهبری مشترک از جمله عوامل محیطی حمایتی (طرز فکر و فرهنگ، شیوه‌ها و فرایندها و نقش‌ها و ساختار) پیشنهاد می‌شود. درواقع این شرایط کلیدی می‌تواند فضای توانمندسازی روانی، اعتماد و ایمنی و هدف مشترک را تقویت کند. استراتژی‌هایی برای رهبران غیرانتفاعی و ظرفیت‌سازان جهت ایجاد رهبری مشترک پیشنهاد دهد.

کلیدواژه: رهبری مشترک، مدیریت غیرانتفاعی، ظرفیت‌سازی

Cite: Freund, M. (2017). Shared leadership: Research and implications for nonprofit leadership, capacity building, and education. The Journal of Nonprofit Education and Leadership, 7(1):13-23.