استفاده از ظرفیت‌های فکري و فرهنگي کشور می‌تواند كمک مؤثری در بهبود فعالیت‌های انسان دوستانه، جمعيت هلال احمر باشد؛ لذا هدف از اين مطالعه؛ بررسي نگاه مولانا، سعدي و حافظ به دلايل مختلف از جمله نگاه بشري و درک و جهان بيني گسترده‌ فراتر از نژاد، مليت، مذهب و توجه خاصي به مقوله صلح و آشتي در اشعارشان می‌باشد.

در اين تحقيق از روش توصيفي کتابخانه اي استفاده و اطلاعات مورد نياز بر حسب موضوعات بشر دوستانه دسته بندي شد. توجه مولانا به مقوله صلح را که عمدتاً به وسعت انديشه و سلوک عرفاني او بر می‌گردد و عوامل توجه سعدي به مقوله صلح را که ريشه در اجتماعي بودن و نحوه زندگي و تربيت و نگاه بشري سعدي دارد و عوامل توجه حافظ به مقوله صلح را که ریشه‌های اجتماعي اثر که در قالب رند تبلور يافته، به شيوه اي بديع و نو آورده است.

هر سه شاعر - مولانا و سعدي و حافظ - انديشه اي بشري و جهاني و به دور از تعصب و قشري نگري دارند و توصيه به صفات نيکي چون مدارا، بخشش، گذشت، احسان، بلندنظري، آزاد انديشي، عيب پوشي، تساهل و تسامح که زمينه ساز برقراري صلح و آشتي است، در آثار هر سه شاعر جايگاهي خاص دارد.

کلیدواژه: صلح، آشتی، صلح کل، مولوی، سعدی، حافظ

ارجاع: سلیمانی فرانک (1388) جلوه‌های صلح و بشر دوستی در اشعار مولانا، حافظ و سعدی، امداد و نجات، 1 (3):68-51