نیجریه کشوری با منابع طبیعی فراوان است، با این وجود، شهروندان آن از فقر مزمن رنج می‌برند. اگر در خیابانی در نیجریه قدم بزنید و از مردم بپرسید که چرا باوجود منابع غنی، فقر در این کشور وجود دارد؟ پاسخ مردم حول دو محور است: رهبری بد و فساد. به نظر می‌رسد که حتی در ادبیات موجود هم اجماعی وجود دارد که رهبری در نیجریه وجود ندارد و رهبری در برهم زدن ثروت یک ملت بسیار مهم است. با این حال، محققان معتقدند که نوع خاصی از رهبری مورد نیاز است، نوعی رهبری که ریشه در فرهنگ و ارزش‌های آفریقایی دارد. بسیاری از جوانان با مشارکت مدنی به این دعوت برای رهبری پاسخ داده‌اند. این جوانان که از طریق سازمان‌های غیرانتفاعی کار می‌کنند، منابع را بسیج می‌کنند و اجتماعات را برای ایجاد تغییرات اجتماعی درگیر می‌کنند؛ اما آن‌ها چگونه این کار را انجام می‌دهند؟ فرایند آن چگونه است؟
این مطالعه به این سؤال پاسخ می‌دهد: چگونه رهبران غیرانتفاعی در نیجریه با اجتماعات جهت ایجاد تغییرات اجتماعی همکاری می‌کنند؟ نویسنده رساله حاضر با توجه به چارچوب رهبری پسااستعمارگرایی و تغییرات اجتماعی از یک روش مطالعه موردی کیفی برای درک نحوه همکاری رهبران غیرانتفاعی با اجتماعات برای ایجاد تغییرات اجتماعی استفاده کرده است. شش نفر از اعضای اجرایی ابتکار آگاه ذهنی نیجریه (Mentally Aware Nigeria Initiative) در این مطالعه شرکت کردند. داده‌ها از طریق مصاحبه‌ها، اسناد سازمانی و یک سند مشارکتی گوگل (collaborative google document) جمع‌آوری شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از تحلیل مضمون قیاسی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها چهار مضمون را نشان دادند: رهبری به عنوان یک اقتدار موقعیتی، نیاز به رهبری به مثابه یک فرایند جمعی، فعالیت‌های رهبری تغییر اجتماعی (Social change leadership activities) و موانع فرهنگی مشارکت.
این یافته‌ها نشان می‌دهند که همکاری برای انجام تغییرات نقش اساسی دارد. رهبران غیرانتفاعی با چندین ذی‌نفع همکاری می‌کنند تا خدمات بهداشت روانی را ارائه دهند، آگاهی را افزایش دهند و از تغییر سیاست‌گذاری حمایت کنند. این رویکرد مشارکتی در رهبری با ارزش‌ها و اصول آفریقایی مانند اوبونتو (اوبونتو (Ubuntu- یک واژه در زبان‌های بانتو است به مفهوم «انسانیت نسبت به دیگران»، این فلسفه اخلاق با تمرکز بر وابستگی‌ها و روابط مردم با یکدیگر است. منشأ آن در زبان بانتو از جنوب آفریقا است.) مطابقت دارد. با این حال، موانع فرهنگی برای مشارکت وجود دارند که رهبران باید چاره ای برای این موانع پیدا کنند. یک توصیه کلیدی این است که دست‌اندرکاران به شناسایی و مشارکت ذی‌نفعان مختلف برای فائق آمدن بر چالش‌های جوامع خود ادامه دهند. رهبری نیازمند تلاشی جمعی است و مربیان رهبری باید رهبری را به عنوان یک فرآیند مشارکتی آموزش دهند.
Cite: Ekwerike, Onyedika(2021) It takes a village: How nonprofit leaders work with communities to create social change in Nigeria(PhD), Kansas State University.
